μακαρισμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	μακαρισμός	οι	μακαρισμοί
γενική	του	μακαρισμού	των	μακαρισμών
αιτιατική	τον	μακαρισμό	τους	μακαρισμούς
κλητική		μακαρισμέ		μακαρισμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μακαρισμός < ελληνιστική κοινή μακαρισμός (στον πληθυντικό: μακαρισμοί) < αρχαία ελληνική μακαρισμός (ευλογία, έπαινος)

Προφορά

ΔΦΑ : /ma.ka.ɾiˈzmos/

Ουσιαστικό

μακαρισμός αρσενικό συνήθως στον πληθυντικό

• (θρησκεία) φράση της «Επί του όρους Ομιλίας» του Ιησού που αρχίζει με την έκφραση «μακάριοι οι ...»

  Ο πέμπτος μακαρισμός μιλάει για τους ελεήμονες: Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται.

Συγγενικά

• μακάρι
• μακαριστός
• μακάριος

Μεταφράσεις

    μακαρισμός

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μακαρισμός < μακαρ- (μάκαρ) + -ισμός

Ουσιαστικό

μᾰκᾰρισμός αρσενικό

1. η ενέργεια του ρήματος μακαρίζω, το να αποκαλείς κάποιον μακάριο, ευτυχισμένο, για κάποια ιδιότητά του

   ※  καὶ τὸν ὄγκον τοῦ πλήθους οὐκ ἐκπληττόμενος ὑπὸ τοῦ τῶν πολλῶν μακαρισμοῦ ἄπειρον αὐξήσει, ἀπέραντα κακὰ ἔχων; (Πλάτων, Πολιτεία, 591d)

   και το μέγεθος (του πλούτου του) θα το αυξήσει, παραζαλισμένος από την επιδοκιμασία του πλήθους, προκαλώντας στον εαυτό του άπειρα κακά;

2. (ελληνιστική κοινή) στον πληθυντικό οι μακαρισμοί, από τις φράσεις του Ιησού

Συγγενικά

• μακαριστής
• μακαριστός
• και → δείτε τη λέξη μάκαρ

Πηγές

• μακαρισμός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μακαρισμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.