μαίευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	μαίευσῐς	αἱ	μαιεύσεις
γενική	τῆς	μαιεύσεως	τῶν	μαιεύσεων
δοτική	τῇ	μαιεύσει	ταῖς	μαιεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	μαίευσῐν	τὰς	μαιεύσεις
κλητική ὦ!		μαίευσῐ		μαιεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μαιεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		μαιευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαίευσις < μαιεύ(ω) + -σις

Ουσιαστικό

μαίευσις, -εως θηλυκό

• το ξεγέννημα, η μαίευση

Συγγενικά

• μαίευμα

→ και δείτε τη λέξη μαιεύω

Πηγές

• μαίευσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μαίευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.