μάνδρα

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μάνδρα	οι	μάνδρες
γενική	της	μάνδρας	των	μανδρών
αιτιατική	τη	μάνδρα	τις	μάνδρες
κλητική		μάνδρα		μάνδρες
Παράρτημα

Ετυμολογία

μάνδρα < αρχαία ελληνική μάνδρα

Ουσιαστικό

μάνδρα θηλυκό

1. περιφραγμένο οικόπεδο (μάντρα)
2. μαντρότοιχος
3. μοναστήρι

Μεταφράσεις

    μάνδρα

→ δείτε τις λέξεις μάντρα και μαντρότοιχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μάνδρα < πιθανόν σημητικής προέλευσης, αλλά ίσως και από το μάνδαλος ή το μανδάκης

Ουσιαστικό

μάνδρα θηλυκό

1. περιφραγμένη περιοχή
2. μαντρί, στάβλος

   ※  Ώσπερ πρόβατον της μάνδρας εξερχόμενον (Ασκητικά, Ισαάκ Σύρος, περ. 613 - περ. 700 )