λύσας

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	λῡσᾰντ-
ονομαστική	ὁ	λύσᾱς	ἡ	λύσᾱσᾰ	τὸ	λῦσᾰν
γενική	τοῦ	λύσᾰντος	τῆς	λυσᾱ́σης	τοῦ	λύσᾰντος
δοτική	τῷ	λύσᾰντῐ	τῇ	λυσᾱ́σῃ	τῷ	λύσᾰντῐ
αιτιατική	τὸν	λύσᾰντᾰ	τὴν	λύσᾱσᾰν	τὸ	λῦσᾰν
κλητική ὦ!		λύσᾱς		λύσᾱσᾰ		λῦσᾰν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λύσᾰντες	αἱ	λύσᾱσαι	τὰ	λύσᾰντᾰ
γενική	τῶν	λυσᾰ́ντων	τῶν	λυσᾱσῶν	τῶν	λυσᾰ́ντων
δοτική	τοῖς	λύσᾱσῐ(ν)	ταῖς	λυσᾱ́σαις	τοῖς	λύσᾱσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	λύσᾰντᾰς	τὰς	λυσᾱ́σᾱς	τὰ	λύσᾰντᾰ
κλητική ὦ!		λύσᾰντες		λύσᾱσαι		λύσᾰντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λύσᾰντε	τὼ	λυσᾱ́σᾱ	τὼ	λύσᾰντε
γεν-δοτ	τοῖν	λύσᾰ́ντοιν	τοῖν	λυσᾱ́σαιν	τοῖν	λυσᾰ́ντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύσας' όπως «λύσας» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

λύσας, -ασα, -αν [ ῡ ]

• μετοχή ενεργητικού αορίστου (ἔλυσα) του ρήματος λύω