λυθησόμενος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	λυθησόμενος	ἡ	λυθησομένη	τὸ	λυθησόμενον
γενική	τοῦ	λυθησομένου	τῆς	λυθησομένης	τοῦ	λυθησομένου
δοτική	τῷ	λυθησομένῳ	τῇ	λυθησομένῃ	τῷ	λυθησομένῳ
αιτιατική	τὸν	λυθησόμενον	τὴν	λυθησομένην	τὸ	λυθησόμενον
κλητική ὦ!		λυθησόμενε		λυθησομένη		λυθησόμενον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λυθησόμενοι	αἱ	λυθησόμεναι	τὰ	λυθησόμενᾰ
γενική	τῶν	λυθησομένων	τῶν	λυθησομένων	τῶν	λυθησομένων
δοτική	τοῖς	λυθησομένοις	ταῖς	λυθησομέναις	τοῖς	λυθησομένοις
αιτιατική	τοὺς	λυθησομένους	τὰς	λυθησομένᾱς	τὰ	λυθησόμενᾰ
κλητική ὦ!		λυθησόμενοι		λυθησόμεναι		λυθησόμενᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λυθησομένω	τὼ	λυθησομένᾱ	τὼ	λυθησομένω
γεν-δοτ	τοῖν	λυθησομένοιν	τοῖν	λυθησομέναιν	τοῖν	λυθησομένοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'λυθησόμενος' όπως «λυθησόμενος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

λυθησόμενος, -η, -ον

• μετοχή παθητικού μέλλοντα (λῠθήσομαι) του ρήματος λύω (ῡ)