λεηλατέω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	λεηλατῶ
Παρατατικός	ἐλεηλάτουν
Μέλλοντας	λεηλατήσω
Αόριστος	ἐλεηλάτησα
Παρακείμενος	-
Υπερσυντέλικος	-
Συντελ.Μέλλ.

Ετυμολογία

λεηλατέω < λε- (< λεία) + -ηλατῶ (< ἐλαύνω)

Ρήμα

λεηλατέω και συνηρημένο λεηλατῶ

• κάνω λεηλασία, αρπάζω λεία

Συνώνυμα

• δῃῶ
• λῄζομαι

Κλίση

    Κλίση

Ενεργητικός Ενεστώτας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ λεηλατῶ λεηλατῶ λεηλατοῖμι / λεηλατοίην - σύ λεηλατεῖς λεηλατῇς λεηλατοῖς / λεηλατοίης λεηλάτει οὗτος λεηλατεῖ λεηλατῇ λεηλατοῖ / λεηλατοίη λεηλατείτω ἡμεῖς λεηλατοῦμεν λεηλατῶμεν λεηλατοῖμεν - ὑμεῖς λεηλατεῖτε λεηλατῆτε λεηλατοῖτε λεηλατεῖτε οὗτοι λεηλατοῦσι(ν) λεηλατῶσι(ν) λεηλατοῖεν λεηλατούντων / λεηλατείτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή λεηλατεῖν λεηλατῶν λεηλατοῦσα λεηλατοῦν Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐλεηλάτουν - - - σύ ἐλεηλάτεις - - - οὗτος ἐλεηλάτει - - - ἡμεῖς ἐλεηλατοῦμεν - - - ὑμεῖς ἐλεηλατεῖτε - - - οὗτοι ἐλεηλάτουν - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ λεηλατήσω - λεηλατήσοιμι - σύ λεηλατήσεις - λεηλατήσοις - οὗτος λεηλατήσει - λεηλατήσοι - ἡμεῖς λεηλατήσομεν - λεηλατήσοιμεν - ὑμεῖς λεηλατήσετε - λεηλατήσοιτε - οὗτοι λεηλατήσουσι(ν) - λεηλατήσοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή λεηλατήσειν λεηλατήσων λεηλατήσουσα λεηλατῆσον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἐλεηλάτησα λεηλατήσω λεηλατήσαιμι - σύ ἐλεηλάτησας λεηλατήσῃς λεηλατήσαις / λεηλατήσειας λεηλάτησον οὗτος ἐλεηλάτησε λεηλατήσῃ λεηλατήσαι / λεηλατήσειεν λεηλατησάτω ἡμεῖς ἐλεηλάτησαμεν λεηλατήσωμεν λεηλατήσαιμεν - ὑμεῖς ἐλεηλάτησατε λεηλατήσητε λεηλατήσαιτε λεηλατήσατε οὗτοι ἐλεηλάτησαν λεηλατήσωσι(ν) λεηλατήσαιεν / λεηλατήσειαν λεηλατησάντων / λεηλατησάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή λεηλατῆσαι λεηλατήσας λεηλατήσασα λεηλατῆσαν