κυπαρίσσινος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	κυπαρίσσινος	η	κυπαρίσσινη	το	κυπαρίσσινο
γενική	του	κυπαρίσσινου	της	κυπαρίσσινης	του	κυπαρίσσινου
αιτιατική	τον	κυπαρίσσινο	την	κυπαρίσσινη	το	κυπαρίσσινο
κλητική		κυπαρίσσινε		κυπαρίσσινη		κυπαρίσσινο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	κυπαρίσσινοι	οι	κυπαρίσσινες	τα	κυπαρίσσινα
γενική	των	κυπαρίσσινων	των	κυπαρίσσινων	των	κυπαρίσσινων
αιτιατική	τους	κυπαρίσσινους	τις	κυπαρίσσινες	τα	κυπαρίσσινα
κλητική		κυπαρίσσινοι		κυπαρίσσινες		κυπαρίσσινα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κυπαρίσσινος < αρχαία ελληνική κυπαρίσσινος

Επίθετο

κυπαρίσσινος, -η, -ο

• από κυπαρίσσι

  ※  Ὁ ναΐσκος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου κομψός, εὐωδιάζων ἀπὸ τὸ Τέμπλον τὸ κυπαρίσσινον καὶ ἀπὸ τὰ ἄνθη, τὰ ὁποῖα εἶχον φέρει ἡ Σουλτανιά, ἡ Μάρκαινα, ἡ γραῖα ἡ Πανταχοῦ καὶ ἡ Κατερινιὼ τῆς Ἀλέξαινας, καὶ δύο ἢ τρεῖς ἄλλαι εὐλαβητικαί, αἱ μόναι ἐλθοῦσαι. (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Αμαρτίας φάντασμα)

Συνώνυμα

• κυπαρισσένιος

Συγγενικά

• κυπαρίσσι

Μεταφράσεις

    κυπαρίσσινος

→ δείτε τη λέξη κυπαρισσένιος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	κυπαρίσσινος	ἡ	κυπαρισσίνη	τὸ	κυπαρίσσινον
γενική	τοῦ	κυπαρισσίνου	τῆς	κυπαρισσίνης	τοῦ	κυπαρισσίνου
δοτική	τῷ	κυπαρισσίνῳ	τῇ	κυπαρισσίνῃ	τῷ	κυπαρισσίνῳ
αιτιατική	τὸν	κυπαρίσσινον	τὴν	κυπαρισσίνην	τὸ	κυπαρίσσινον
κλητική ὦ!		κυπαρίσσινε		κυπαρισσίνη		κυπαρίσσινον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	κυπαρίσσινοι	αἱ	κυπαρίσσιναι	τὰ	κυπαρίσσινᾰ
γενική	τῶν	κυπαρισσίνων	τῶν	κυπαρισσίνων	τῶν	κυπαρισσίνων
δοτική	τοῖς	κυπαρισσίνοις	ταῖς	κυπαρισσίναις	τοῖς	κυπαρισσίνοις
αιτιατική	τοὺς	κυπαρισσίνους	τὰς	κυπαρισσίνᾱς	τὰ	κυπαρίσσινᾰ
κλητική ὦ!		κυπαρίσσινοι		κυπαρίσσιναι		κυπαρίσσινᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κυπαρισσίνω	τὼ	κυπαρισσίνᾱ	τὼ	κυπαρισσίνω
γεν-δοτ	τοῖν	κυπαρισσίνοιν	τοῖν	κυπαρισσίναιν	τοῖν	κυπαρισσίνοιν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μέγιστος' όπως «μέγιστος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κυπαρίσσινος < κυπάρισσ(ος) + -ινος

Επίθετο

κυπαρίσσινος

• κυπαρισσένιος, από κυπαρίσσι

  ※  ἐπειδὰν δὲ ἡ ἐκφορὰ ᾖ, λάρνακας κυπαρισσίνας ἄγουσιν ἅμαξαι, φυλῆς ἑκάστης μίαν. (Θουκυδίδης, Ιστορία, Β, 34)

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : κυπαρίττινος

Πηγές

• κυπαρίσσινος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κυπαρίσσινος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.