κιγκλίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κιγκλίς	αἱ	κιγκλίδες
γενική	τῆς	κιγκλίδος	τῶν	κιγκλίδων
δοτική	τῇ	κιγκλίδῐ	ταῖς	κιγκλίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κιγκλίδᾰ	τὰς	κιγκλίδᾰς
κλητική ὦ!		κιγκλίς*		κιγκλίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κιγκλίδε
γεν-δοτ	τοῖν		κιγκλίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κιγκλίς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

κιγκλίς θηλυκό

1. (συνήθως στον πληθυντικό) η καγκελωτή πόρτα δικαστηρίου ή αίθουσας συνεδριάσεων
2. (μεταφορικά, νομικός όρος) αναβολή δίκης

Δείτε επίσης

• κίγκλος

Σημειώσεις

• η κιγκλίδα

Πηγές

• κιγκλίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κιγκλίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.