κατώδυνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	κατώδυνος	τὸ	κατώδυνον
γενική	τοῦ/τῆς	κατωδύνου	τοῦ	κατωδύνου
δοτική	τῷ/τῇ	κατωδύνῳ	τῷ	κατωδύνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	κατώδυνον	τὸ	κατώδυνον
κλητική ὦ!		κατώδυνε		κατώδυνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	κατώδυνοι	τὰ	κατώδυνᾰ
γενική	τῶν	κατωδύνων	τῶν	κατωδύνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	κατωδύνοις	τοῖς	κατωδύνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	κατωδύνους	τὰ	κατώδυνᾰ
κλητική ὦ!		κατώδυνοι		κατώδυνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κατωδύνω	τὼ	κατωδύνω
γεν-δοτ	τοῖν	κατωδύνοιν	τοῖν	κατωδύνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

κατώδυνος < κατ- + αρχαία ελληνική → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

κατώδυνος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

• που βρίσκεται μέσα σε μεγάλο πόνο ή θλίψη ή που τα προκαλεί

Σημειώσεις

• (καθαρεύουσα)

  ※  Αρκετά πνευματικά παιδιά, κατώδυνα υπό τον ζυγό του νοητού Φαραώ, ζήτησαν από τον ιεροπρεπή Γέροντα Επιφάνιο την ίδρυση ενός μοναστηριού. (Αλεξάνδρος Σαΐνης, Γέρων Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος (1930-1989), εκδ. Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος, σ.54)

  ΣτΕ: γλώσσα ανάμεικτη, κοινή με στοιχεία καθαρεύουσας.

Πηγές

• κατώδυνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.