καταλιπών

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	καταλιπών	ἡ	καταλιποῦσᾰ	τὸ	καταλιπόν
γενική	τοῦ	καταλιπόντος	τῆς	καταλιπούσης	τοῦ	καταλιπόντος
δοτική	τῷ	καταλιπόντῐ	τῇ	καταλιπούσῃ	τῷ	καταλιπόντῐ
αιτιατική	τὸν	καταλιπόντᾰ	τὴν	καταλιπούσᾰν	τὸ	καταλιπόν
κλητική ὦ!		καταλιπών		καταλιποῦσᾰ		καταλιπόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	καταλιπόντες	αἱ	καταλιποῦσαι	τὰ	καταλιπόντᾰ
γενική	τῶν	καταλιπόντων	τῶν	καταλιπουσῶν	τῶν	καταλιπόντων
δοτική	τοῖς	καταλιποῦσῐ(ν)	ταῖς	καταλιπούσαις	τοῖς	καταλιποῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	καταλιπόντᾰς	τὰς	καταλιπούσᾱς	τὰ	καταλιπόντᾰ
κλητική ὦ!		καταλιπόντες		καταλιποῦσαι		καταλιπόντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	καταλιπόντε	τὼ	καταλιπούσᾱ	τὼ	καταλιπόντε
γεν-δοτ	τοῖν	καταλιπόντοιν	τοῖν	καταλιπούσαιν	τοῖν	καταλιπόντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'φυγών' όπως «φυγών» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Επίθετο

καταλιπών, -οῦσα, -όν

• μετοχή ενεργητικού αορίστου του ρήματος καταλείπω