κακοῦργος

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

κακοῦργος < κακός + ἔργον

Επίθετο

κακοῦργος, -ος, -ον και κακοεργός

1. που πράττει το κακό

   ἀλλά με γαστὴρ ὀτρύνει κακοεργός, ἵνα πληγῇσι δαμείω (Οδύσσεια, σ 53-54)

   κι ὅμως ἡ ἄπιστη ἡ κοιλιὰ νὰ χτυπηθῶ μὲ βιάζει (μετάφραση Αργύρη Εφταλιώτη)

2. ενοχλητικός
3. βλαπτικός
4. (ως ουσιαστικό) εγκληματίας

Αναφορές

• Henry Liddell - Robert Scott, A Greek English Lexicon, 7th Edition, 1883