κάλλαιον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κάλλαιον	τὰ	κάλλαιᾰ
γενική	τοῦ	καλλαίου	τῶν	καλλαίων
δοτική	τῷ	καλλαίῳ	τοῖς	καλλαίοις
αιτιατική	τὸ	κάλλαιον	τὰ	κάλλαιᾰ
κλητική ὦ!		κάλλαιον		κάλλαιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		καλλαίω
γεν-δοτ	τοῖν		καλλαίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κάλλαιον < αβέβαιης ετυμολογίας Πιθανή σύνδεση με το κάλλος. Όχι πιθανή, αν και αναμενόμενη, προς το κάλλαϊς, γραφή του κάλαϊς (αρσενικό, στη σημασία κόκορας).

Ουσιαστικό

κάλλαιον ουδέτερο

• (ορνιθολογία) κάλλαιο, το λειρί του κόκορα

Πηγές

• κάλλαιον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κάλλαιον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.