ιδιοτέλεια

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ιδιοτέλεια	οι	ιδιοτέλειες
γενική	της	ιδιοτέλειας	των	ιδιοτελειών
αιτιατική	την	ιδιοτέλεια	τις	ιδιοτέλειες
κλητική		ιδιοτέλεια		ιδιοτέλειες
Κατηγορία όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ιδιοτέλεια (μαρτυρείται από το 1836)< ιδιοτελής + -εια < (μεταφραστικό δάνειο) γερμανική Eigennutz

Προφορά

ΔΦΑ : /i.ði.oˈte.li.a/

Ουσιαστικό

ιδιοτέλεια θηλυκό

• (λόγιο) η ιδιότητα και η συμπεριφορά του ιδιοτελούς, το να είναι κάποιος ιδιοτελής

Συνώνυμα

• υστεροβουλία

Αντώνυμα

• ανιδιοτέλεια
• ανυστεροβουλία

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ιδιοτελής, ίδιος και τέλος

Μεταφράσεις

    ιδιοτέλεια

αγγλικά : self-interest (en) γερμανικά : Eigennutz (de)