θάλαττα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	θάλαττᾰ	αἱ	θάλατται
γενική	τῆς	θαλάττης	τῶν	θαλαττῶν
δοτική	τῇ	θαλάττῃ	ταῖς	θαλάτταις
αιτιατική	τὴν	θάλαττᾰν	τὰς	θαλάττᾱς
κλητική ὦ!		θάλαττᾰ		θάλατται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		θαλάττᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		θαλάτταιν
1η κλίση, Κατηγορία 'θάλασσα' όπως «θάλασσα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ουσιαστικό

θάλαττα θηλυκό

• αττικός τύπος του θάλασσα

  ※  5ος/4ος↑ αιώνας ⌘ Ξενοφῶν, Κύρου Ἀνάβασις Κείμενο & Μετάφραση (1981): Γεώργιος Δ. Ζευγώλης. Αθήνα:ΟΕΔΒ @greek‑language.gr

  καὶ τάχα δὴ ἀκούουσι βοώντων τῶν στρατιωτῶν Θάλαττα θάλαττα καὶ παρεγγυώντων.