εὔχοιτο

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ρηματικός τύπος

εὔχοιτο

• γ' πρόσωπο ενικού ευκτικής ενεστώτα του εὔχομαι

→ δείτε τη λέξη  εὔχομαι