εὔνοος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	εὐνοο-
ονομαστική	ὁ/ἡ	εὔνοος   > εὔνους	τὸ	εὔνοον   > εὔνουν
γενική	τοῦ/τῆς	εὐνόου   > εὔνου	τοῦ	εὐνόου   > εὔνου
δοτική	τῷ/τῇ	εὐνόῳ    > εὔνῳ	τῷ	εὐνόῳ    > εὔνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	εὔνοον   > εὔνουν	τὸ	εὔνοον   > εὔνουν
κλητική ὦ!		εὔνοε     > εὔνους		εὔνοον   > εὔνουν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	εὔνοοι   > εὖνοι	τὰ	εὔνοᾰ   > εὔνοᾰ
γενική	τῶν	εὐνόων > εὔνων	τῶν	εὐνόων > εὔνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	εὐνόοις > εὔνοις	τοῖς	εὐνόοις > εὔνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	εὐνόους > εὔνους	τὰ	εὔνοᾰ   > εὔνοᾰ
κλητική ὦ!		εὔνοοι   > εὔνοι		εὔνοᾰ   > εὔνοᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	εὐνόω   > εὔνω	τὼ	εὐνόω   > εὔνω
γεν-δοτ	τοῖν	εὐνόοιν > εὔνοιν	τοῖν	εὐνόοιν > εὔνοιν
Οι σπάνιες κλητικές πτώσεις, ίδιες με τις ονομαστικές."
2η κλίση, ομάδα 'εὔνοος εὔνους', Κατηγορία 'εὔνοος' όπως «εὔνοος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

εὔνοος < (εὖ) εὔ- + -νοος νόος

Επίθετο

εὔνοος / εὔνους

1. που διάκειται ευνοϊκά
2. ευμενής, φιλικός
3. (ουσιαστικοποιημένο) τό εὔνουν: εὔνοια

Πηγές

• εὔνοος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• εὔνοος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• εὔνοος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.