εὐκτήριον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	εὐκτήριον	τὰ	εὐκτήριᾰ
γενική	τοῦ	εὐκτηρίου	τῶν	εὐκτηρίων
δοτική	τῷ	εὐκτηρίῳ	τοῖς	εὐκτηρίοις
αιτιατική	τὸ	εὐκτήριον	τὰ	εὐκτήριᾰ
κλητική ὦ!		εὐκτήριον		εὐκτήριᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		εὐκτηρίω
γεν-δοτ	τοῖν		εὐκτηρίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

εὐκτήριον: ουδέτερο του εὐκτήριος < εὔχομαι < εὐχή

Επίθετο

εὐκτήριον ουδέτερο

• τόπος αφιερωμένος στη λατρεία του θεού, παρεκκλήσι

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη εὐχή
• νέα ελληνική: κτήριο