ενορίτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ενορίτης	οι	ενορίτες
γενική	του	ενορίτη	των	ενοριτών
αιτιατική	τον	ενορίτη	τους	ενορίτες
κλητική		ενορίτη		ενορίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ενορίτης < μεσαιωνική ελληνική ἐνορίτης

Ουσιαστικό

ενορίτης αρσενικό

1. ο πιστός που ανήκει σε μια ενορία
2. (παρωχημένο) ο παπάς μιας ενορίας

   Τὸ πρωί, μετὰ τὴν λειτουργίαν (ἦτο ἡ παραμονὴ τῶν Χριστουγέννων) ὁ παπα-Δημήτρης, ὁ ἐνορίτης της, ἐπαρουσιάσθη αἴφνης εἰς τὴν θύραν τοῦ πενιχροῦ οἰκίσκου (Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Η Σταχομαζώχτρα)

Μεταφράσεις

    ενορίτης