δᾳδίον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	δᾳδίον	τὰ	δᾳδίᾰ
γενική	τοῦ	δᾳδίου	τῶν	δᾳδίων
δοτική	τῷ	δᾳδίῳ	τοῖς	δᾳδίοις
αιτιατική	τὸ	δᾳδίον	τὰ	δᾳδίᾰ
κλητική ὦ!		δᾳδίον		δᾳδίᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		δᾳδίω
γεν-δοτ	τοῖν		δᾳδίοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «τέκνον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δᾳδίον < αρχαία ελληνική (δᾴς) δᾳδ- + υποκοριστικό επίθημα -ίον

Ουσιαστικό

δᾳδίον ουδέτερο (ελληνιστική κοινή)

1. υποκοριστικό του δᾴς, δαΐς : μικρή δάδα
2. μικρή λαμπάδα
3. δαδί
4. ρητινώδες επίθεμα

Άλλες μορφές

• δᾴδιον
• δαίδιον

Πηγές

• δᾳδίον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δᾳδίον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.