διηνεκής

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	διηνεκής	η	διηνεκής	το	διηνεκές
γενική	του	διηνεκούς*	της	διηνεκούς	του	διηνεκούς
αιτιατική	τον	διηνεκή	τη	διηνεκή	το	διηνεκές
κλητική		διηνεκή(ς)		διηνεκής		διηνεκές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	διηνεκείς	οι	διηνεκείς	τα	διηνεκή
γενική	των	διηνεκών	των	διηνεκών	των	διηνεκών
αιτιατική	τους	διηνεκείς	τις	διηνεκείς	τα	διηνεκή
κλητική		διηνεκείς		διηνεκείς		διηνεκή
* Και προφορικός τύπος σε -ή στη γενική ενικού αρσενικού, ή και θηλυκού
Κατηγορία όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

διηνεκής < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική διηνεκής

Επίθετο

διηνεκής, -ής, -ές

• (λόγιο) που διαρκεί επ' άπειρον, χωρίς να διακόπτεται, χωρίς σταματημό

Συνώνυμα

• αδιάκοπος
• αδιάπαυστος
• αέναος
• ακατάπαυστος
• ασταμάτητος
• επίσης, αιώνιος, αδιάλειπτος, ανελλιπής, διαρκής, ενδελεχής, παντοτινός, συνεχής

Αντώνυμα

• στιγμιαίος
• επίσης, ακαριαίος, παροδικός, σύντομος, φευγαλέος

Εκφράσεις

• εις το διηνεκές: διαρκώς στο μέλλον, επ' άπειρον

Συγγενικά

• διηνεκώς (επίρρημα, λόγιο)

Μεταφράσεις

    διηνεκής

αγγλικά : perennial (en) γαλλικά : perpétuel (fr) γερμανικά : ewig (de) ιταλικά : continuo (it)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

διηνεκής < (διά) δι- + -ηνεκής (< -ηνεκ + -ής) < θέμα ενεκ- με έκταση του αρχικού φωνήεντος στη σύνθεση < ἐνεγκεῖν → δείτε τη λέξη ἤνεγκον (β' αόριστος του φέρω)

Επίθετο

διηνεκής, -ής, -ές

• → ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• διηνεκής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• διηνεκής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.