διδούς

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	διδούς	ἡ	διδοῦσᾰ	τὸ	διδόν
γενική	τοῦ	διδόντος	τῆς	διδούσης	τοῦ	διδόντος
δοτική	τῷ	διδόντῐ	τῇ	διδούσῃ	τῷ	διδόντῐ
αιτιατική	τὸν	διδόντᾰ	τὴν	διδούσᾰν	τὸ	διδόν
κλητική ὦ!		διδούς		διδοῦσᾰ		διδόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	διδόντες	αἱ	διδοῦσαι	τὰ	διδόντᾰ
γενική	τῶν	διδόντων	τῶν	διδουσῶν	τῶν	διδόντων
δοτική	τοῖς	διδοῦσῐ(ν)	ταῖς	διδούσαις	τοῖς	διδοῦσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	διδόντᾰς	τὰς	διδούσᾱς	τὰ	διδόντᾰ
κλητική ὦ!		διδόντες		διδοῦσαι		διδόντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	διδόντε	τὼ	διδούσᾱ	τὼ	διδόντε
γεν-δοτ	τοῖν	διδόντοιν	τοῖν	διδούσαιν	τοῖν	διδόντοιν
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'διδούς' όπως «διδούς» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

διδούς, -οῦσα, -όν

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του ρήματος δίδωμι