διάσωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάσωσῐς	αἱ	διασώσεις
γενική	τῆς	διασώσεως	τῶν	διασώσεων
δοτική	τῇ	διασώσει	ταῖς	διασώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάσωσῐν	τὰς	διασώσεις
κλητική ὦ!		διάσωσῐ		διασώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διασώσει
γεν-δοτ	τοῖν		διασωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάσωσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική διασῴ(ζω) + -σις

Ουσιαστικό

διάσωσις, -εως θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η διάσωση

Πηγές

• διάσωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.