διάρθρωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	διάρθρωσῐς	αἱ	διαρθρώσεις
γενική	τῆς	διαρθρώσεως	τῶν	διαρθρώσεων
δοτική	τῇ	διαρθρώσει	ταῖς	διαρθρώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	διάρθρωσῐν	τὰς	διαρθρώσεις
κλητική ὦ!		διάρθρωσῐ		διαρθρώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διαρθρώσει
γεν-δοτ	τοῖν		διαρθρωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

διάρθρωσις < διαρθόω / διαρθρῶ + -σις. Μορφολογικά, (διά) δι- & ἄρθρωσις

Ουσιαστικό

διάρθρωσις, -εως θηλυκό

1. η ευκολία στην άρθρωση (στην προφορά)
2. η διάρθρωση σε μέρη
3. (ιατρική) η ευκολία στην κίνηση των αρθρώσεων, των κλειδώσεων

   ≠ αντώνυμα: συνάρθρωσις

Πηγές

• διάρθρωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.