δίπλωσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	δίπλωσῐς	αἱ	διπλώσεις
γενική	τῆς	διπλώσεως	τῶν	διπλώσεων
δοτική	τῇ	διπλώσει	ταῖς	διπλώσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	δίπλωσῐν	τὰς	διπλώσεις
κλητική ὦ!		δίπλωσῐ		διπλώσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		διπλώσει
γεν-δοτ	τοῖν		διπλωσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

δίπλωσις < διπλόω / διπλῶ + -σις

Ουσιαστικό

δίπλωσις, -εως θηλυκό

1. (γραμματική) η σύνθεση των λέξεων
2. (ελληνιστική σημασία) η δίπλωση

Συγγενικά

• διήγημα

→ και δείτε τη λέξη διηγέομαι

Πηγές

• δίπλωσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• δίπλωσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.