γυῖον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	γυῖον	τὰ	γυῖᾰ
γενική	τοῦ	γυίου	τῶν	γυίων
δοτική	τῷ	γυίῳ	τοῖς	γυίοις
αιτιατική	τὸ	γυῖον	τὰ	γυῖᾰ
κλητική ὦ!		γυῖον		γυῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		γυίω
γεν-δοτ	τοῖν		γυίοιν
Συνήθως στον πληθυντικό
2η κλίση, Κατηγορία 'τέκνον' όπως «στοιχεῖον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

γυῖον < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *gew-

Ουσιαστικό

γυῖον ουδέτερο

1. μέλος του σώματος
2. πόδι
3. χέρι

Πηγές

• γυῖον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• γυῖον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.