βιβλιοκάπηλος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	βιβλιοκάπηλος	οι	βιβλιοκάπηλοι
γενική	του/της του	βιβλιοκαπήλου βιβλιοκάπηλου	των	βιβλιοκαπήλων & βιβλιοκάπηλων
αιτιατική	τον/τη	βιβλιοκάπηλο	τους/τις τους	βιβλιοκαπήλους βιβλιοκάπηλους
κλητική		βιβλιοκάπηλε		βιβλιοκάπηλοι
Ο δεύτερος τύπος της γενικής ενικού και αιτιατικής πληθυντικού, μόνο για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «βιομήχανος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βιβλιοκάπηλος < βιβλιο- + κάπηλος. Διφορετική η (ελληνιστική) βιβλιοκάπηλος (έμπορος βιβλίων)

Ουσιαστικό

βιβλιοκάπηλος αρσενικό ή θηλυκό

1. έμπορος βιβλίων (ειδικά άσεμνου ή επιλήψιμου περιεχομένου)
2. αυτός που παράνομα ανατυπώνει και εμπορεύεται βιβλία

   ≈ συνώνυμα: βιβλιοκλόπος, τυποκλόπος

Συγγενικές λέξεις

• βιβλιοκαπηλία

→ και δείτε τις λέξεις βιβλίο και κάπηλος

Μεταφράσεις

    βιβλιοκάπηλος

γερμανικά : Buchhändler (de)

Πηγές

• «βιβλιοκαπηλία, βιβλιοκάπηλος» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	βιβλιοκάπηλος	οἱ	βιβλιοκάπηλοι
γενική	τοῦ	βιβλιοκαπήλου	τῶν	βιβλιοκαπήλων
δοτική	τῷ	βιβλιοκαπήλῳ	τοῖς	βιβλιοκαπήλοις
αιτιατική	τὸν	βιβλιοκάπηλον	τοὺς	βιβλιοκαπήλους
κλητική ὦ!		βιβλιοκάπηλε		βιβλιοκάπηλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βιβλιοκαπήλω
γεν-δοτ	τοῖν		βιβλιοκαπήλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βιβλιοκάπηλος < (βιβλίον) βιβλιο- + αρχαία ελληνική κάπηλος

Ουσιαστικό

βιβλιοκάπηλος αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή, επάγγελμα) έμπορος βιβλίων

  ≈ συνώνυμα: βιβλιοπώλης (ελληνιστική κοινή)

Πηγές

• «βιβλιοκάπηλος» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• «βιβλιοκάπηλος» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.