αὐλών

Αρχαία ελληνικά (grc)

αρσενικό ή θηλυκό
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ ἡ	αὐλών	οἱ αἱ	αὐλῶνες
γενική	τοῦ τῆς	αὐλῶνος	τῶν	αὐλώνων
δοτική	τῷ τῇ	αὐλῶνῐ	τοῖς ταῖς	αὐλῶσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν τὴν	αὐλῶνᾰ	τοὺς τὰς	αὐλῶνᾰς
κλητική ὦ!		αὐλών		αὐλῶνες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αὐλῶνε
γεν-δοτ	τοῖν		αὐλώνοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'χειμών' όπως «χειμών» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αὐλών < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂ewl- • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

αὐλών, -ῶνος αρσενικό (και θηλυκό)

1. κοίλος δρόμος
2. κοιλότητα
3. κοιλάδα
4. χαράδρα
5. φαράγγι
6. διώρυγα

Συγγενικά

• αὐλός

Πηγές

• αὐλών - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αὐλών - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.