αἶρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	αἶρᾰ	αἱ	αἶραι
γενική	τῆς	αἴρᾱς	τῶν	αἰράων*
δοτική	τῇ	αἴρᾳ	ταῖς	αἴρῃσιν**
αιτιατική	τὴν	αἶρᾰν	τὰς	αἴρᾱς
κλητική ὦ!		αἶρᾰ		αἶραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αἶρᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		αἴραιν
Εδώ, το καθαρό α (που ακολουθεί το ρ ή φωνήεν) δεν είναι μακρό, αλλά κατ' εξαίρεσιν, βραχύ. * Ανώμαλη γενική πληθυντικού αντί -ῶν. ** Ανώμαλη δοτική πληθυντικού αντί -αις.
1η κλίση, ομάδα 'χώρα', Κατηγορία 'σφαῖρα' όπως «σφαῖρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἶρα < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

αἶρα θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. (εργαλείο) σφυρί

   ≈ συνώνυμα: ἀξίνη (⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Α)

2. (φυτό) το φυτό Lolium temulentum

Πηγές

• αἶρα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.