ἀντιστοίχησις

Νέα ελληνικά (el)

καθαρεύουσα (κατά την αρχαία κλίση)
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀντιστοίχησις	αἱ	ἀντιστοιχήσεις
γενική	τῆς	ἀντιστοιχήσεως	τῶν	ἀντιστοιχήσεων
δοτική	τῇ	ἀντιστοιχήσει	ταῖς	ἀντιστοιχήσεσι(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀντιστοίχησιν	τὰς	ἀντιστοιχήσεις
κλητική ὦ!		ἀντιστοίχησι		ἀντιστοιχήσεις
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀντιστοίχησις < αρχαία ελληνική ἀντιστοιχῶ < ἀντί + στοιχῶ, στοιχη- + -σις (σημασιολογικό δάνειο από τη γαλλική registre). Η λέξη πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1856 από τον Σκαρλάτο Βυζάντιο

Ουσιαστικό

ἀντιστοίχησις θηλυκό

• (καθαρεύουσα) αντιστοίχιση