αναπόδεικτα

Νέα ελληνικά (el)

Ετυμολογία

αναπόδεικτα < αρχαία ελληνική ἀναποδείκτως < στερ. α- προ φωνήεντος + από + παράγωγο του δείκνυμι

Επίρρημα

αναπόδεικτα

1. χωρίς αποδείξεις, αυθαίρετα (σπάνια χρήση)

Σημειώσεις

τα πέντε αναπόδεικτα του Χρυσίππου που καλούνται έτσι γιατί ήταν αυτονόητα και δεν χρειάζονταν απόδειξη, πέντε υποθετικοί υπολογισμοί:

1. Αν είναι ημέρα, έχει φως. Έχει φως άρα είναι ημέρα.
2. Αν είναι ημέρα, έχει φως. Δεν έχει φως, άρα δεν είναι ημέρα.
3. Ο Πλάτων δεν είναι ταυτόχρονα ζωντανός και νεκρός. Ο Πλάτων είναι νεκρός, άρα δεν είναι ζωντανός.
4. Είναι είτε ημέρα είτε νύχτα. Είναι ημέρα, άρα δεν είναι νύχτα.
5. Είναι είτε ημέρα είτε νύχτα. Δεν είναι νύχτα, άρα είναι ημέρα.

Μεταφράσεις

    αναπόδεικτα

Νέα ελληνικά (el)

Κλιτικός τύπος επιθέτου

αναπόδεικτα

• ονομαστική, αιτιατική και κλητική πληθυντικού του αναπόδεικτο