ανέκκλητος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	ανέκκλητος	η	ανέκκλητη	το	ανέκκλητο
γενική	του	ανέκκλητου	της	ανέκκλητης	του	ανέκκλητου
αιτιατική	τον	ανέκκλητο	την	ανέκκλητη	το	ανέκκλητο
κλητική		ανέκκλητε		ανέκκλητη		ανέκκλητο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	ανέκκλητοι	οι	ανέκκλητες	τα	ανέκκλητα
γενική	των	ανέκκλητων	των	ανέκκλητων	των	ανέκκλητων
αιτιατική	τους	ανέκκλητους	τις	ανέκκλητες	τα	ανέκκλητα
κλητική		ανέκκλητοι		ανέκκλητες		ανέκκλητα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ανέκκλητος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀνέκκλητος < ἀν- στερητικό αν- + ρηματικό επίθετο του ἐκκαλέω

Προφορά

ΔΦΑ : /aˈne.kli.tos/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐νέκ‐κλη‐τος

Επίθετο

ανέκκλητος

• (λόγιο) συνώνυμο του αμετάκλητος

  ⮡  Η απόφασή του για διαζύγιο ήταν ανέκκλητη. Ούτε τα παιδιά του δεν του άλλαξαν γνώμη.

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη καλώ

Μεταφράσεις

    ανέκκλητος

→ δείτε τη λέξη αμετάκλητος