αλέκτορας

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	αλέκτορας	οι	αλέκτορες
γενική	του	αλέκτορα	των	αλεκτόρων
αιτιατική	τον	αλέκτορα	τους	αλέκτορες
κλητική		αλέκτορα		αλέκτορες
Η γενική πληθυντικού σε λόγια χρήση. Δείτε επίσης, «αλέκτωρ» και το αρχαίο «ἀλέκτωρ»
Κατηγορία όπως «φύλακας» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αλέκτορας < για διαλέκτους και ιδιώματα (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική ἀλέκτορας < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ἀλέκτωρ από την αιτιατική τόν ἀλέκτορα

• στη λόγια χρήση < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἀλέκτωρ

Προφορά

ΔΦΑ : /aˈle.kto.ɾas/

τυπογραφικός συλλαβισμός : α‐λέ‐κτο‐ρας

Ουσιαστικό

αλέκτορας αρσενικό

1. (πτηνό, ιδιωματικό, Κρήτη, Πελοπόννησος) ο κόκορας → δείτε και το ποντιακό αλέκτορας

   άλλες μορφές: αλέχτορας, αλόχτερας

2. (λόγιο) ο κόκορας

Συγγενικές λέξεις

• Αλεκτοροειδή
• αλεκτορομαντεία, αλεκτρυομαντεία
• αλεκτορομαχία, αλεκτυρομαχία
• αλεκτοροφωνία

Πηγές

• αλέκτορας - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• αλέκτορας, αλέχτορας -  Γεωργακάς, Δημήτριος. A Modern Greek-English Dictionary [Ελληνοαγγλικό λεξικό] (μόνο το γράμμα α) - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας
• «αλέκτωρ» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας. 

---

Ποντιακά (pnt)

Ετυμολογία

αλέκτορας < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική ἀλέκτωρ

Ουσιαστικό

αλέκτορας αρσενικό

• (πτηνό) ο κόκορας, o αλέκτορας και σε άλλα ιδιώματα

Πηγές

• «αλέκτωρ» - Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2010). Ετυμολογικό Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας (Β' ανατύπωση. 2009: A' έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.