ἔτυμος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό & θηλυκό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἔτυμος	ἡ	ἐτύμη	τὸ	ἔτυμον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐτύμου	τῆς	ἐτύμης	τοῦ	ἐτύμου
δοτική	τῷ/τῇ	ἐτύμῳ	τῇ	ἐτύμῃ	τῷ	ἐτύμῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἔτυμον	τὴν	ἐτύμην	τὸ	ἔτυμον
κλητική ὦ!		ἔτυμε		ἐτύμη		ἔτυμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἔτυμοι	αἱ	ἔτυμαι	τὰ	ἔτυμᾰ
γενική	τῶν	ἐτύμων	τῶν	ἐτύμων	τῶν	ἐτύμων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐτύμοις	ταῖς	ἐτύμαις	τοῖς	ἐτύμοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐτύμους	τὰς	ἐτύμᾱς	τὰ	ἔτυμᾰ
κλητική ὦ!		ἔτυμοι		ἔτυμαι		ἔτυμᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐτύμω	τὼ	ἐτύμᾱ	τὼ	ἐτύμω
γεν-δοτ	τοῖν	ἐτύμοιν	τοῖν	ἐτύμαιν	τοῖν	ἐτύμοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, περισσότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'φρόνιμος' όπως «φρόνιμος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἔτυμος < ... ρίζα που απαντά και στο ἐτεός • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Επίθετο

ἔτυμος, -ος, -ον (ῠ) (& σπάνια -ος, ἐτύμη, -ον, στον Όμηρο μόνο ουδέτερο)

1. αληθινός, πραγματικός
2. βέβαιος
3. (πληθυντικός ουδετέρου) ἔτυμα: η αλήθεια
4. (ενικός ουδετέρου) → δείτε τη λέξη ἔτυμον:
   1. (ελληνιστική σημασία) η αληθής σημασία ή αρχή μιας λέξης, η ετυμολογία
   2. (επιρρηματικά) πράγματι, όντως

   ≈ συνώνυμα: ἐτεόν

Συνώνυμα

• ἐτεός

Συγγενικά

• ἐξετάζω
• ἐτεός
• ἐτάζω
• ἐτυμηγορέω
• ἐτυμηγορία
• ἐτυμηγόρος
• ἐτυμόδρυς
• ἐτυμολογέω
• ἐτυμολογία
• ἐτυμολογικός
• ἐτυμόλογος
• ἐτυμότης
• ἐτυμώνιον
• ἐτύμως

Δείτε επίσης

στα νέα ελληνικά:

• εξετάζω
• έτυμο
• ετυμολογία
• ετυμηγορία

Πηγές

• ἔτυμος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἔτυμος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.