ένοικος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο/η	ένοικος	οι	ένοικοι
γενική	του/της του	ενοίκου ένοικου	των	ενοίκων
αιτιατική	τον/την	ένοικο	τους/τις τους	ενοίκους ένοικους
κλητική		ένοικε		ένοικοι
Οι δεύτεροι τύποι, μόνον για το αρσενικό.
Κατηγορία όπως «κάτοικος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ένοικος < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ἔνοικος (που κατοικεί σε έναν τόπο) < ἐν + οἶκος. Συγχρονικά αναλύεται σε έν- + οίκος

Ουσιαστικό

ένοικος αρσενικό ή θηλυκό

• αυτός που ζει μέσα σε ένα σπίτι, που κατοικεί σε αυτό, είτε το ακίνητο αποτελεί ιδιοκτησία του είτε όχι

Συγγενικά

• κάτοικος
• ενοικιαστής
• ενοίκιο
• και → δείτε τη λέξη οίκος

Μεταφράσεις

    ένοικος

αγγλικά : resident (en) γαλλικά : habitant (fr) ιταλικά : abitante (it)