Ετυμολογία

επεξεργασία
Φιλήμων < αρχαία ελληνική Φιλήμων

  Κύριο όνομα

επεξεργασία

Φιλήμων αρσενικό

  1. αρχαίο ανδρικό όνομα
  2. (χριστιανισμός) το δέκατο όγδοο βιβλίο της Καινής Διαθήκης, με ένα μόνο κεφάλαιο, που αποτελείται από είκοσι τέσσερις στίχους
  3. όνομα του συνεργάτη του αποστόλου Παύλου

Δείτε επίσης

επεξεργασία

  Μεταφράσεις

επεξεργασία



↓ πτώσεις       ενικός      
ονομαστική Φιλήμων
      γενική τοῦ Φιλήμονος
      δοτική τῷ Φιλήμον
    αιτιατική τὸν Φιλήμον
     κλητική ! Φιλῆμον
3η κλίση, Κατηγορία 'γείτων' όπως «γείτων» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

  Ετυμολογία

επεξεργασία
Φιλήμων < φιλήμων < φιλέω
ΑΠΟΓΟΝΟΙ: λατινικά: Philemon, νέα ελληνικά: Φιλήμων

  Κύριο όνομα

επεξεργασία

Φιλήμων, -ονος αρσενικό

  • ανδρικό όνομα
    ※  5ος πκε αιώνας Θουκυδίδης, Ἱστορίαι, 2, 67.2
    παρατυχόντες δὲ Ἀθηναίων πρέσβεις Λέαρχος Καλλιμάχου καὶ Ἀμεινιάδης Φιλήμονος παρὰ τῷ Σιτάλκῃ πείθουσι τὸν Σάδοκον τὸν γεγενημένον Ἀθηναῖον, Σιτάλκου υἱόν, τοὺς ἄνδρας ἐγχειρίσαι σφίσιν, ὅπως μὴ διαβάντες ὡς βασιλέα τὴν ἐκείνου πόλιν τὸ μέρος βλάψωσιν.
    Έτυχε, όμως, να βρίσκονται στου Σιτάλκη οι Αθηναίοι πρέσβεις Λέαρχος του Καλλιμάχου και Αμεινιάδης του Φιλήμονος που έπεισαν τον γιο του, Σάδοκο, (εκείνον που είχε πολιτογραφηθεί Αθηναίος) να τους παραδώσει τους Πελοποννησίους πρέσβεις, ώστε να μη μπορέσουν να πάνε στον Βασιλέα για να βλάψουν την πατρίδα του — αφού ήταν πια Αθηναίος.
    Μετάφραση (1965-1968): Άγγελος Σ. Βλάχος, Αθήνα:Γαλαξίας @greek‑language.gr
    ※  5ος/4ος πκε αιώνας Πλάτων, Θεάγης (ψευδεπίγραφο), 129b @scaife.perseus
    ὅτε ἀνίστατο ἐκ τοῦ συμποσίου ὁ Τίμαρχος καὶ Φιλήμων ὁ Φιλημονίδου ἀποκτενοῦντες Νικίαν τὸν Ἡροσκαμάνδρου, ἠπιστάσθην μὲν αὐτὼ μόνω τὴν ἐπιβουλήν,
    ※  4ος πκε αιώνας Ἀριστοτέλης, Ῥητορική, 3, 1413b
    οἷον καὶ Φιλήμων ὁ ὑποκριτὴς ἐποίει ἔν τε τῇ Ἀναξανδρίδου Γεροντομαχίᾳ, ὅτε λέγοι «Ῥαδάμανθυς καὶ Παλαμήδης», καὶ ἐν τῷ προλόγῳ τῶν Εὐσεβῶν τὸ «ἐγώ»·
    Άλλο παράδειγμα είναι αυτό που έκαμνε ο ηθοποιός Φιλήμων στην Γεροντομανία του Αναξανδρίδη, όταν έλεγε το «ο Ραδάμανθυς και ο Παλαμήδης», και όταν έλεγε το «εγώ» στον πρόλογο των Ευσεβών·
    Μετάφραση (2002, 2004): Δημήτριος Λυπουρλής, Θεσσαλονίκη:Ζήτρος @greek‑language.gr