Τύχα

Αρχαία ελληνικά (grc)

δωρική κλίση
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	Τυχα-
ονομαστική	ἁ	Τύχᾱ	ταὶ	Τύχαι
γενική	τᾶς	Τύχᾱς	τᾶν	Τυχᾶν
δοτική	τᾷ	Τύχᾳ	ταῖς	Τύχαις
αιτιατική	τὰν	Τύχᾱν	τὰς	Τύχᾱς
κλητική ὦ!		Τύχᾱ		Τύχαι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὰ		Τύχᾱ
γεν-δοτ	ταῖν		Τύχαιν
Η θεά και το τοπωνύμιο, στον ενικό.
1η κλίση, Κατηγορία 'τύχα' όπως «τύχα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Τύχα < τύχα δωρικός τύπος  του τύχη

Κύριο όνομα

Τύχα, -ας θηλυκό

• δωρικός τύπος του Τύχη
  1. (ελληνική μυθολογία, θεωνύμιο) η θεά Τύχη, και όνομα θεοτήτων όπως Νηρηΐδας, Ωκεανίδας
  2. γυναικείο όνομα

Κύριο όνομα

Τύχα, -ας θηλυκό (ελληνιστική σημασία)

• συνοικία των Συρακουσών στη Σικελία

Πηγές

• Τύχα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• P. M. Fraser and E. Matthews 1987 Lexicon of Greek Personal Names. Vol. I: The Aegean Islands. Cyprus. Cyrenaica, Oxford: Oxford University Press