Εἰλεσιεύς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	Εἰλεσιεύς	οἱ	Εἰλεσιεῖς
γενική	τοῦ	Εἰλεσιέως	τῶν	Εἰλεσιέων
δοτική	τῷ	Εἰλεσιεῖ	τοῖς	Εἰλεσιεῦσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	Εἰλεσιέᾱ	τοὺς	Εἰλεσιέᾱς
κλητική ὦ!		Εἰλεσιεῦ		Εἰλεσιεῖς
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		Εἰλεσιεῖ
γεν-δοτ	τοῖν		Εἰλεσιέοιν
Δεν καταγράφονται καταλήξεις πληθυντικού σε -ῆς.
3η κλίση, ομάδα 'βασιλεύς', Κατηγορία 'Ἀντιοχεύς' όπως «Ἀντιοχεύς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Εἰλεσιεύς < αρχαία ελληνική Εἰλέσι(ον) + -εύς

Ουσιαστικό

Εἰλεσιεύς αρσενικό

• (πατριδωνυμικό) ο κάτοικος της πόλης Εἰλέσιον

Πηγές

• Εἰλεσιεύς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.