ῥῖψις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ῥῖψῐς	αἱ	ῥίψεις
γενική	τῆς	ῥίψεως	τῶν	ῥίψεων
δοτική	τῇ	ῥίψει	ταῖς	ῥίψεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ῥῖψῐν	τὰς	ῥίψεις
κλητική ὦ!		ῥῖψῐ		ῥίψεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ῥίψει
γεν-δοτ	τοῖν		ῥιψέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'πόλις' όπως «πόλις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ῥῖψις < ῥίπτω + -σις > -ψις

Ουσιαστικό

ῥῖψις θηλυκό

1. ρίψη, ρίξιμο, βολή
2. εκτόξευση, εκσφενδόνιση
3. εξακόντιση

Πηγές

• Μοντανάρι (Montanari), Φράνκο (Franco) (2013). Σύγχρονο λεξικό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Παπαδήμας. 
• ῥῖψις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ῥῖψις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.