ὥστε

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

ὥστε < αρχαία ελληνική < ὥς + τε

Σύνδεσμος

ὥστε συμπερασματικός (αποτελεσματικός) σύνδεσμος

1. εισάγει δευτερεύουσες προτάσεις που σημαίνουν το πραγματικό ή το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα και εκφέρονται με τις εγκλίσεις των προτάσεων κρίσεως ή απαρέμφατο

   Οὕτως ἰσχυρόν ἡ ἀλήθεια, ὥστε πάντων ἐπικρατεῖ

   Κραυγήν πολλήν ἐποίουν, ὥστε καί τούς πολεμίους ἀκούειν

2. Για ενίσχυση του συμπεράσματος μερικές φορές προτάσσεται στην αρχή περιόδου ή ημιεπεριόδου και τότε εισάγει κύρια πρόταση, όπως και στη νεοελληνική.

   Ὁ χρόνος καί ἡ ἐμπειρία τά μή καλῶς ἔχοντα ἐκδιδάσκει. Ὥστε οὑ δεῖ ἐκ τῶν τοῦ κατηγόρου λόγων τούς νόμους καταμανθάνειν.(Ο χρόνος και η πείρα διδάσκει τι δεν είναι καλό. ΄Ωστε, δεν χρειάζεται να μάθουμε τους νόμους από τα λόγια του κατήγορου.)

   Ὥστε ἐκείνης τῆς νυκτός οὐδείς ἐκοιμήθη. (Κατά συνέπεια, από εκείνη τη νυχτα κανείς δεν κοιμήθηκε)

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ὥτε, άλλη γραφή: ὧτε