ἐποχή

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

< ἐπέχω < ἐπί +ἔχω

Ουσιαστικό

ἐποχή θηλυκό

• διακοπή, στάση
• (φιλοσοφία) η φιλοσοφική στάση των σκεπτικών κατά την οποία ο φιλόσοφος παύει να εκφέρει κρίσεις περί την αλήθεια ή το ψεύδος των προτάσεων

Εκφράσεις

• ἀστέρων ἐποχαί: οι θέσεις των αστεριών, οι σύνοδοι των πλανητών (από εδώ και η σημερινή σημασία "ιστορική εποχή