ἄγω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	ἄγω	ἄγομαι
Παρατατικός	ἦγον	ἠγόμην
Μέλλοντας	ἄξω	ἄξομαι & ἀχθήσομαι
Αόριστος	ἦξα, ἤγαγον	ἠξάμην & ἤχθην
Παρακείμενος	ἦχα, ἀγήοχα	ἦγμαι
Υπερσυντέλικος	ἤχειν, ἀγηόχειν	ἤγμην
Συντελ.Μέλλ.

Ετυμολογία

ἄγω < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂eǵ- (άγω). Συγγενή: σανσκριτική अजति (ájati, οδηγώ), παλαιά αρμενική ածեմ (acem, μεταφέρω), λατινική ago, παλαιά νορβηγική aka (οδηγώ)

Ρήμα

ἄγω, μέσο-παθητικό ἄγομαι

1. οδηγώ
2. προχωρώ
3. απάγω, αιχμαλωτίζω
4. μεταφέρω κάτι
5. προκαλώ
6. ανατρέφω
7. διατηρώ
8. ζυγίζω, έχω ένα συγκεκριμένο βάρος
9. → και δείτε σημασίες στο ἄγομαι

Συνώνυμα

• ἀγινέω (εκτεταμένος τύπος)

Εκφράσεις

• ἄγω εἰς δίκην
• ἄγω ἑορτήν
• ἄγω καὶ φέρω
• ὄνος ἄγων μυστήρια

Συγγενικά

• ἀγωγή
• ἀγωγός
• ἀγών
• ἀγός
• ἄκτωρ
• ἀγωνία

Σύνθετα

δείτε και τα συγγενικά τους

• ἀνάγω
• ἀπάγω
• διάγω
• εἰσάγω
• ἐνάγω
• ἐξάγω
• κατάγω
• μετάγω
• περιάγω
• προάγω
• προσάγω
• συνάγω

Κλίση

    ἄγω - ενεργητικοί τύποι

ενεργητικός ενεστώτας ἀ˘γ- οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ ἄγω ἄγω ἄγοιμι — σὺ ἄγεις ἄγῃς ἄγοις ἄγε οὖτος ἄγει ἄγῃ ἄγοι ἀγέτω ἡμεῖς ἄγομεν ἄγωμεν ἄγοιμεν — ὑμεῖς ἄγετε ἄγητε ἄγοιτε ἄγετε οὗτοι ἄγουσῐ(ν) ἄγωσῐ(ν) ἄγοιεν ἀγόντων ἀγέτωσαν 2o δυϊκός ἄγετον ἄγητον ἄγοιτον ἄγετον 3o δυϊκός ἄγετον ἄγητον ἀγοίτην ἀγέτων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο ἄγειν ἄγων ἄγουσα ἄγον Ενεργητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἦγον - - - σύ ἦγες - - - οὖτος ἦγε - - - ἡμεῖς ἤγομεν - - - ὑμεῖς ἤγετε - - - οὗτοι ἦγον - - - Ενεργητικός Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἄξω - ἄξοιμι - σύ ἄξεις - ἄξοις - οὗτος ἄξει - ἄξοι - ἡμεῖς ἄξομεν - ἄξοιμεν - ὑμεῖς ἄξετε - ἄξοιτε - οὗτοι ἄξουσι(ν) - ἄξοιεν - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἄξειν ἄξων ἄξουσα ἄξον Ενεργητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἦξα ἄξω ἄξαιμι - σύ ἦξας ἄξῃς ἄξαις / ἄξειας ἄξον οὗτος ἦξε ἄξῃ ἄξαι / ἄξειεν ἀξάτω ἡμεῖς ἤξαμεν ἄξωμεν ἄξαιμεν - ὑμεῖς ἤξατε ἄξητε ἄξαιτε ἄξατε οὗτοι ἦξαν ἄξωσι(ν) ἄξαιεν / ἄξειαν ἀξάντων / ἀξάτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἄξαι ἄξας ἄξασα ἄξαν Ενεργητικός Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἤγαγον ἀγάγω ἀγάγοιμι - σύ ἤγαγες ἀγάγῃς ἀγάγοις ἄγαγε οὖτος ἤγαγε ἀγάγῃ ἀγάγοι ἀγαγέτω ἡμεῖς ἠγάγομεν ἀγάγωμεν ἀγάγοιμεν - ὑμεῖς ἠγάγετε ἀγάγητε ἀγάγοιτε ἀγάγετε οὗτοι ἤγαγον ἀγάγωσι(ν) ἀγάγοιεν ἀγαγόντων / ἀγαγέτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀγαγεῖν ἀγαγών ἀγαγοῦσα ἀγαγόν Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἦχα ἤχω / ἠχώς, ἠχυῖα, ἠχός ὦ ἤχοιμι / ἠχώς, ἠχυῖα, ἠχός εἴην - σύ ἦχας ἤχῃς / ἠχώς, ἠχυῖα, ἠχός ᾖς ἤχοις / ἠχώς, ἠχυῖα, ἠχός εἴης ἠχώς, ἠχυῖα, ἠχός ἴσθι οὗτος ἦχε ἤχῃ / ἠχώς, ἠχυῖα, ἠχός ᾖ ἤχοι / ἠχώς, ἠχυῖα, ἠχός εἴη ἠχώς, ἠχυῖα, ἠχός ἔστω ἡμεῖς ἤχαμεν ἤχωμεν / ἠχότες, ἠχυῖαι, ἠχότα ὦμεν ἤχοιμεν / ἠχότες, ἠχυῖαι, ἠχότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἤχατε ἤχητε / ἠχότες, ἠχυῖαι, ἠχότα ἦτε ἤχοιτε / ἠχότες, ἠχυῖαι, ἠχότα εἴητε/εἶτε ἠχότες, ἠχυῖαι, ἠχότα ἔστε οὗτοι ἤχασι(ν) ἤχωσι(ν) / ἠχότες, ἠχυῖαι, ἠχότα ὦσι(ν) ἤχοιεν / ἠχότες, ἠχυῖαι, ἠχότα εἴησαν/εἶεν ἠχότες, ἠχυῖαι, ἠχότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἠχέναι ἠχώς ἠχυῖα ἠχός Ενεργητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀγήοχα ἀγηόχω / ἀγηοχώς, ἀγηοχυῖα, ἀγηοχός ὦ ἀγηόχοιμι / ἀγηοχώς, ἀγηοχυῖα, ἀγηοχός εἴην - σύ ἀγήοχας ἀγηόχῃς / ἀγηοχώς, ἀγηοχυῖα, ἀγηοχός ᾖς ἀγηόχοις / ἀγηοχώς, ἀγηοχυῖα, ἀγηοχός εἴης ἀγηοχώς, ἀγηοχυῖα, ἀγηοχός ἴσθι οὗτος ἀγήοχε ἀγηόχῃ / ἀγηοχώς, ἀγηοχυῖα, ἀγηοχός ᾖ ἀγηόχοι / ἀγηοχώς, ἀγηοχυῖα, ἀγηοχός εἴη ἀγηοχώς, ἀγηοχυῖα, ἀγηοχός ἔστω ἡμεῖς ἀγηόχαμεν ἀγηόχωμεν / ἀγηοχότες, ἀγηοχυῖαι, ἀγηοχότα ὦμεν ἀγηόχοιμεν / ἀγηοχότες, ἀγηοχυῖαι, ἀγηοχότα εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἀγηόχατε ἀγηόχητε / ἀγηοχότες, ἀγηοχυῖαι, ἀγηοχότα ἦτε ἀγηόχοιτε / ἀγηοχότες, ἀγηοχυῖαι, ἀγηοχότα εἴητε/εἶτε ἀγηοχότες, ἀγηοχυῖαι, ἀγηοχότα ἔστε οὗτοι ἀγηόχασι(ν) ἀγηόχωσι(ν) / ἀγηοχότες, ἀγηοχυῖαι, ἀγηοχότα ὦσι(ν) ἀγηόχοιεν / ἀγηοχότες, ἀγηοχυῖαι, ἀγηοχότα εἴησαν/εἶεν ἀγηοχότες, ἀγηοχυῖαι, ἀγηοχότα ἔστων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀγηοχέναι ἀγηοχώς ἀγηοχυῖα ἀγηοχός Ενεργητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ηγηόχειν - - - σύ ηγηόχεις - - - οὖτος ηγηόχει - - - ἡμεῖς ηγηόχεμεν - - - ὑμεῖς ηγηόχετε - - - οὗτοι ηγηόχεσαν - - -

    ἄγομαι - μέσοι & παθητικοί τύποι

1η συζυγία - μεσοπαθητικός ενεστώτας   οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγὼ ἄγομαι ἄγωμαι ἀγοίμην — σὺ ἄγῃ / ἄγει ἄγῃ ἄγοιο ἄγου οὖτος ἄγεται ἄγηται ἄγοιτο ἀγέσθω ἡμεῖς ἀγόμεθα ἀγώμεθα ἀγοίμεθα — ὑμεῖς ἄγεσθε ἄγησθε ἄγοισθε ἄγεσθε οὗτοι ἄγονται ἄγωνται ἄγοιντο ἀγέσθων / ἀγέσθωσαν 2o δυϊκός ἄγεσθον ἄγησθον ἄγοισθον ἄγεσθον 3o δυϊκός ἄγεσθον ἄγησθον ἀγοίσθην ἀγέσθων ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή: αρσενικό - θηλυκό - ουδέτερο ἄγεσθαι ἀγόμενος ἀγομένη ἀγόμενον Μέσος / Παθητικός Παρατατικός προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠγόμην - - - σύ ἤγου - - - οὗτος ἤγετο - - - ἡμεῖς ἠγόμεθα - - - ὑμεῖς ἤγεσθε - - - οὗτοι ἤγοντο - - - Μέσος Μέλλοντας προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἄξομαι - ἀξοίμην - σύ ἄξῃ / ἄξει - ἄξοιο - οὖτος ἄξεται - ἄξοιτο - ἡμεῖς ἀξόμεθα - ἀξοίμεθα - ὑμεῖς ἄξεσθε - ἄξοισθε - οὗτοι ἄξονται - ἄξοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἄξεσθαι ἀξόμενος ἀξομένη ἀξόμενον Παθητικός Μέλλοντας α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἀχθήσομαι - ἀχθησοίμην - σύ ἀχθήσῃ / ἀχθήσει - ἀχθήσοιο - οὖτος ἀχθήσεται - ἀχθήσοιτο - ἡμεῖς ἀχθησόμεθα - ἀχθησοίμεθα - ὑμεῖς ἀχθήσεσθε - ἀχθήσοισθε - οὗτοι ἀχθήσονται - ἀχθήσοιντο - ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀχθήσεσθαι ἀχθησόμενος ἀχθησομένη ἀχθησόμενον Μέσος Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠξάμην ἄξωμαι ἀξαίμην - σύ ἤξω ἄξῃ ἄξαιο ἄξαι οὖτος ἤξατο ἄξηται ἄξαιτο ἀξάσθω ἡμεῖς ἠξάμεθα ἀξώμεθα ἀξαίμεθα - ὑμεῖς ἤξασθε ἄξησθε ἄξαισθε ἄξασθε οὗτοι ἤξαντο ἄξωνται ἄξαιντο ἀξάσθων / ἀξάσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἄξασθαι ἀξάμενος ἀξαμένη ἀξάμενον Μέσος Αόριστος β' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἠγαγόμην ἀγάγωμαι ἀγαγοίμην - σύ ἠγάγου ἀγάγῃ ἀγάγοιο ἀγαγοῦ οὖτος ἠγάγετο ἀγάγηται ἀγάγοιτο ἀγαγέσθω ἡμεῖς ἠγαγόμεθα ἀγαγώμεθα ἀγαγοίμεθα - ὑμεῖς ἠγάγεσθε ἀγάγησθε ἀγάγοισθε ἀγάγεσθε οὗτοι ἠγάγοντο ἀγάγωνται ἀγάγοιντο ἀγαγέσθων / ἀγαγέσθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀγαγέσθαι ἀγαγόμενος ἀγαγομένη ἀγαγόμενον Παθητικός Αόριστος α' προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἤχθην ἀχθῶ ἀχθείην - σύ ἤχθης ἀχθῇς ἀχθείης ἄχθητι οὖτος ἤχθη ἀχθῇ ἀχθείη ἀχθήτω ἡμεῖς ἤχθημεν ἀχθῶμεν ἀχθείημεν / ἀχθεῖμεν - ὑμεῖς ἤχθητε ἀχθῆτε ἀχθείητε / ἀχθεῖτε ἄχθητε οὗτοι ἤχθησαν ἀχθῶσι(ν) ἀχθείησαν / ἀχθεῖεν ἀχθέντων / ἀχθήτωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἀχθῆναι ἀχθείς ἀχθεῖσα ἀχθέν Μέσος / Παθητικός Παρακείμενος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἦγμαι ἠγμένος ὦ ἠγμένος εἴην - σύ ἦξαι ἠγμένος ᾖς ἠγμένος εἴης ἦξο οὖτος ἦκται ἠγμένος ᾖ ἠγμένος εἴης ἤχθω ἡμεῖς ἤγμεθα ἠγμένοι ὦμεν ἠγμένοι εἴημεν/εἶμεν - ὑμεῖς ἦχθε ἠγμένοι ἦτε ἠγμένοι εἴητε/εἶτε ἦχθε οὗτοι ἠγμένοι εἰσί(ν) ἠγμένοι ὦσι(ν) ἠγμένοι εἴησαν/εἶεν ἤχθων / ἤχθωσαν ονοματικοί τύποι απαρέμφατο μετοχή ἦχθαι ἠγμένος ἠγμένη ἠγμένον Μέσος / Παθητικός Υπερσυντέλικος προσωπικές εγκλίσεις οριστική υποτακτική ευκτική προστακτική ἐγώ ἤγμην - - - σύ ἦξο - - - οὖτος ἦκτο - - - ἡμεῖς ἤγμεθα - - - ὑμεῖς ἦχθε - - - οὗτοι ἠγμένοι ἦσαν - - -

Πηγές

• ἄγω - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἄγω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄγω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.