ἀπόλαυσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἀπόλαυσῐς	αἱ	ἀπολαύσεις
γενική	τῆς	ἀπολαύσεως	τῶν	ἀπολαύσεων
δοτική	τῇ	ἀπολαύσει	ταῖς	ἀπολαύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἀπόλαυσῐν	τὰς	ἀπολαύσεις
κλητική ὦ!		ἀπόλαυσῐ		ἀπολαύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀπολαύσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀπολαυσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀπόλαυσις < συνοπτικό θέμα ἀπολαυσ- του ρήματος ἀπολαύω < ἀπό- + λεία + -σις

Ουσιαστικό

ἀπόλαυσις θηλυκό

• απόλαυση

Συγγενικά

• ἀξιαπόλαυστος
• ἀναπολαυστία
• ἀπόλαυσμα
• ἀπολαυστικός
• ἀπολαυστός
• συναπόλαυσις
• και δείτε τη λέξη → ἀπολαύω

Αναφορές

• ἀπόλαυσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀπόλαυσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.