ἀνδριάς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀνδριᾰντ-
ονομαστική	ὁ	ἀνδριάς	οἱ	ἀνδριάντες
γενική	τοῦ	ἀνδριάντος	τῶν	ἀνδριάντων
δοτική	τῷ	ἀνδριάντῐ	τοῖς	ἀνδριάσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀνδριάντᾰ	τοὺς	ἀνδριάντᾰς
κλητική ὦ!		ἀνδριάς		ἀνδριάντες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀνδριάντε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀνδριάντοιν
Και αττικός τύπος ἀνδριᾶντος
3η κλίση, Κατηγορία 'ἱμάς' όπως «ἱμάς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀνδριάς < ἀνδρίον, υποκοριστικό του ἀνήρ (γενική ἀνδρός). Ήδη τύπος οργανικής πληθυντικού στη μυκηναϊκή 𐀀𐀇𐀪𐀊𐀠 (a-di-ri-ja-pi *ἀνδριᾱφι).

Ουσιαστικό

ἀνδριάς αρσενικό

• (γλυπτική) άγαλμα, ομοίωμα ανδρός ανδριάντας

Πηγές

• ἀνδριάς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀνδριάς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.