τράφηξ

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	τράφηξ	οἱ	τράφηκες
γενική	τοῦ	τράφηκος	τῶν	τραφήκων
δοτική	τῷ	τράφηκῐ	τοῖς	τράφηξῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	τράφηκᾰ	τοὺς	τράφηκᾰς
κλητική ὦ!		τράφηξ		τράφηκες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		τράφηκε
γεν-δοτ	τοῖν		τραφήκοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'φύλαξ' όπως «φύλαξ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

τράφηξ < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

τράφηξ αρσενικό (και τράπηξ)

1. δοκός
2. (αρχιτεκτονική) επιστύλια δοκός που στηριζόταν στα κιονόκρανα των κιόνων
3. σανίδα
4. κομμάτι ξύλου
5. χάραξ
6. παλούκι
7. δόρυ
8. πινακωτή

• ※  ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Τ

  <τράφηξ>· χάραξ. σκόλοψ. ἔνιοι δὲ τὸ δόρυ. ἄλλοι τὸ τῆς νεὼς χεῖλος

• ※  ΕΜ.764.35 - Μέγα Ετυμολογικόν (Etymologicum Μagnum) (1816) Λειψία: Lipsiae Apud J.A.G. Weigel. @archive.org

  Τράφηξ, τράφηκος, παρὰ Λυκόφρονι ἡ ὑπότλακος βάσις. λέγεται δὲ καὶ τὸ τῆς νεὼς χεῖλος, ἐφ’οὗ οἱ σκαλμοὶ τίθενται· νῦν δὲ τὸ ξύλον ἔνθα τιθέασι τὸν ἄρτον.

Πηγές

• τράφηξ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.