ταρσός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	ταρσός	οι	ταρσοί
γενική	του	ταρσού	των	ταρσών
αιτιατική	τον	ταρσό	τους	ταρσούς
κλητική		ταρσέ		ταρσοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταρσός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική ταρσός

Τα οστά του ταρσού.

Ουσιαστικό

ταρσός αρσενικό

1. (ανατομία) ο σκελετός του πίσω άκρου ποδιού, που αποτελείται από επτά μικρά οστά σε τρεις σειρές
2. (ανατομία) το ινώδες πέταλο των βλεφάρων

Συγγενικά

• μετατάρσιο
• μεταταρσαλγία

Δείτε επίσης

• κουντεπιέ

Μεταφράσεις

    ταρσός

αγγλικά : tarsus (en) ιταλικά : tarso (it)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ταρσός	οἱ	ταρσοί
γενική	τοῦ	ταρσοῦ	τῶν	ταρσῶν
δοτική	τῷ	ταρσῷ	τοῖς	ταρσοῖς
αιτιατική	τὸν	ταρσόν	τοὺς	ταρσούς
κλητική ὦ!		ταρσέ		ταρσοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ταρσώ
γεν-δοτ	τοῖν		ταρσοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ταρσός < ταρσ- μεταπτωτική βαθμίδα θέματος που υπάρχει στο τέρσομαι (ξηραίνω) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *ters- (ξηρός). Δε σχετίζεται ετυμολογικά η πόλη Ταρσός.

Ουσιαστικό

ταρσός αρσενικό

1. πλέγμα από καλάμια όπου ξηραίνονταν φρούτα, καλαμωτή
2. (γενικότερα) πλατιές επιφάνειες
3. (ανατομία) ο ταρσός, οστά του ποδιού

Άλλες μορφές

• αττικός τύπος : ταρρός

Συγγενικά

• ταρσόω
• τααρσώδης
• ταρσωτός

→ και δείτε τη λέξη τέρσομαι

Πηγές

• ταρσός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ταρσός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.