σύμβολον

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	σύμβολον	τὰ	σύμβολᾰ
γενική	τοῦ	συμβόλου	τῶν	συμβόλων
δοτική	τῷ	συμβόλῳ	τοῖς	συμβόλοις
αιτιατική	τὸ	σύμβολον	τὰ	σύμβολᾰ
κλητική ὦ!		σύμβολον		σύμβολᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		συμβόλω
γεν-δοτ	τοῖν		συμβόλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύμβολον > συμ- + βολ-, μεταπτωτική βαθμίδα που απαντά στο συμβάλλω (βάλλω) + -ον

Ουσιαστικό

σύμβολον ουδέτερο

1. (γενική σημασία: σύμβολο
2. το καθένα από τα δύο κομμάτια κάποιου αντικειμένου (αστραγάλου, νομίσματος]]), που χρησιμεύει σαν τεκμήριο, σημείο αναγνώρισης στους ανθρώπους που τα κατέχουν, εφόσον μπορούν να τα βάλουν μαζί (συμβάλλω), ξαναφτιάχνοντας έτσι το πρώτο αντικείμενο.

   ※ 5ος↑ αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 6 (Ἐρατώ), 85-86

   σὺ δή μοι καὶ τὰ χρήματα δέξαι καὶ τάδε τὰ σύμβολα σῶζε λαβών· ὃς δ᾽ ἂν ἔχων ταῦτα ἀπαιτέῃ, τούτῳ ἀποδοῦναι”. 86B. ὁ μὲν δὴ ἀπὸ Μιλήτου ἥκων ξεῖνος τοσαῦτα ἔλεξε, Γλαῦκος δὲ ἐδέξατο τὴν παρακαταθήκην ἐπὶ τῷ εἰρημένῳ λόγῳ. χρόνου δὲ πολλοῦ διελθόντος ἦλθον ἐς Σπάρτην τούτου τοῦ παραθεμένου τὰ χρήματα οἱ παῖδες, ἐλθόντες δὲ ἐς λόγους τῷ Γλαύκῳ καὶ ἀποδεικνύντες τὰ σύμβολα ἀπαίτεον τὰ χρήματα·

3. (συνεκδοχικά)
   1. (ελληνιστική σημασία) κάθε απόδειξη συναλλαγής δύο συμβαλλομένων
   2. (ελληνιστική σημασία) συμβόλαιο
   3. συμφωνία μεταξύ κρατών

Συγγενικά

• συμβολο-
• συμβάλλω

→ και δείτε τις λέξεις σύν και βάλλω

Δείτε επίσης

το ένα από τα δύο τεκμήρια συναλλαγής:

• ἐγκοπίς (και στην καθαρεύουσα)
• τσέτουλα (δημοτική)

Πηγές

• σύμβολον - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σύμβολον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.