σύγκλιση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σύγκλιση	οι	συγκλίσεις
γενική	της	σύγκλισης*	των	συγκλίσεων
αιτιατική	τη	σύγκλιση	τις	συγκλίσεις
κλητική		σύγκλιση		συγκλίσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συγκλίσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύγκλιση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή σύγκλισις (στενοπορία) < αρχαία ελληνική συγκλίνω < σύγ- + κλί(νω) + -ση, (μεταφραστικό δάνειο) γαλλική convergence

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsiŋ.ɡli.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύ‐γκλι‐ση

παλιότερος συλλαβισμός : σύγ‐κλι‐ση

ομόηχα: σύγκλειση, σύγκληση, σύγκλυση

Ουσιαστικό

σύγκλιση θηλυκό

• (λόγιο) η ενέργεια και το αποτέλεσμα του συγκλίνω

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις συγκλίνω και κλίνω

Μεταφράσεις

    σύγκλιση

αγγλικά : convergence (en) γαλλικά : convergence (fr)