συναίνεση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συναίνεση	οι	συναινέσεις
γενική	της	συναίνεσης*	των	συναινέσεων
αιτιατική	τη	συναίνεση	τις	συναινέσεις
κλητική		συναίνεση		συναινέσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συναινέσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συναίνεση < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή συναίνε(σις) + -ση < αρχαία ελληνική / συναινῶ. Δείτε και αίνος, αἶνος

Προφορά

ΔΦΑ : /siˈne.ne.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : συ‐ναί‐νε‐ση

παλιότερος συλλαβισμός : συν‐αί‐νε‐ση

Ουσιαστικό

συναίνεση θηλυκό

1. συγκατάθεση, αποδοχή

   το παιδί άλλαξε σχολείο έπειτα από υπόδειξη των διδασκόντων και με τη συναίνεση των γονέων

2. (σε συλλογικά σώματα) η ύπαρξη μιας ευρείας αποδοχής, πολύ ανώτερης από τη συνήθη πλειοψηφία

Συγγενικά

• συναινετικός
• → και δείτε τις λέξεις συναινώ και αινώ

Μεταφράσεις

    συναίνεση

αγγλικά : consent (en), consensus (en), concurrence (en) γαλλικά : consentement (fr), consensus (fr)