σπάταλος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	σπάταλος	η	σπάταλη	το	σπάταλο
γενική	του	σπάταλου	της	σπάταλης	του	σπάταλου
αιτιατική	τον	σπάταλο	τη	σπάταλη	το	σπάταλο
κλητική		σπάταλε		σπάταλη		σπάταλο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	σπάταλοι	οι	σπάταλες	τα	σπάταλα
γενική	των	σπάταλων	των	σπάταλων	των	σπάταλων
αιτιατική	τους	σπάταλους	τις	σπάταλες	τα	σπάταλα
κλητική		σπάταλοι		σπάταλες		σπάταλα
Κατηγορία όπως «όμορφος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σπάταλος < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή σπάταλος < σπᾰτᾰ́λη < προελληνική

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈspa.ta.los/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σπά‐τα‐λος

Επίθετο

σπάταλος, -η, -ο

1. που σπαταλά, που ξοδεύει, που δαπανά
2. που γίνεται σπάταλα, με σπατάλες, ξοδεύοντας ή δαπανώντας πολλά

Συνώνυμα

• αφειδής
• αφειδώλευτος
• πολυδάπανος
• πολυέξοδος

Αντώνυμα

• οικονόμος
• φειδωλός
• σφιχτοχέρης

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη σπατάλη

Μεταφράσεις

    σπάταλος

αγγλικά : wasteful (en), prodigal (en) γαλλικά : dépensier (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	σπᾰτᾰλο-
ονομαστική	ὁ/ἡ	σπάταλος	τὸ	σπάταλον
γενική	τοῦ/τῆς	σπατάλου	τοῦ	σπατάλου
δοτική	τῷ/τῇ	σπατάλῳ	τῷ	σπατάλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	σπάταλον	τὸ	σπάταλον
κλητική ὦ!		σπάταλε		σπάταλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	σπάταλοι	τὰ	σπάταλᾰ
γενική	τῶν	σπατάλων	τῶν	σπατάλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	σπατάλοις	τοῖς	σπατάλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	σπατάλους	τὰ	σπάταλᾰ
κλητική ὦ!		σπάταλοι		σπάταλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	σπατάλω	τὼ	σπατάλω
γεν-δοτ	τοῖν	σπατάλοιν	τοῖν	σπατάλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

σπάταλος < αρχαία ελληνική grc + -ος < προελληνική

Επίθετο

σπάταλος, -ος, -ον

• σπάταλος

Πηγές

• σπάταλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.