πρόκλησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πρόκλησῐς	αἱ	προκλήσεις
γενική	τῆς	προκλήσεως	τῶν	προκλήσεων
δοτική	τῇ	προκλήσει	ταῖς	προκλήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	πρόκλησῐν	τὰς	προκλήσεις
κλητική ὦ!		πρόκλησῐ		προκλήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		προκλήσει
γεν-δοτ	τοῖν		προκλησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρόκλησις < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πρόκλησις, -εως θηλυκό

1. πρόκληση
2. → ζητούμενο λήμμα

Συγγενικά

• (Χρειάζεται επεξεργασία)

Πηγές

• πρόκλησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρόκλησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.